Με άρθρο του στους New York Times, ο αμφιλεγόμενος δισεκατομμυριούχος Τζωρτζ Σόρος συγχαίρει τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για τη συμφωνία, που δίνει τη Μακεδονική εθνικότητα και τη Μακεδονική γλώσσα των Σκοπιανών.
Ο Σόρος υποστηρίζει ολοφάνερα τη σημερινή κυβέρνηση. Είναι ο άνθρωπος που έβγαλε αμύθητη περιουσία επιτιθέμενος σε εθνικές οικονομίες και σε νομίσματα – του παγκόσμιου παράγοντα που χρηματοδοτεί τη μετακίνηση των παράνομων μεταναστών και τη μόνιμη εγκατάστασή τους από τις κατεστραμμένες χώρες τους στην Ευρώπη και την Ελλάδα.
Η εμπλοκή εδώ και μερικά χρόνια, τουλάχιστον, το “Open Society” (“Ανοιχτή Κοινωνία”), το Ίδρυμα στα Σκόπια, με το οποίο ο Τζωρτζ Σόρος ενίσχυε (αν δεν προγραμμάτισε και κατηύθυνε) την εκστρατεία του “μακεδονισμού” του Γκρούεφσκι, σταμάτησε να τον ενισχύει. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο εκπρόσωπός του διακρίθηκε να συμμετέχει στις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης κατά του Γκρούεφσκι.
Είναι προφανές, πως η δυσαρέσκεια της Δύσης και η επιθυμία περιθωριοποίησης του Γκρούεφσκι, μάλλον εδράζεται στο γεγονός πως καμία προσπάθεια δεν κατελήφθη από τον πρώην πρωθυπουργό των Σκοπίων για βελτίωση της κατάστασης που υπάρχει στο σλαβικό κράτος, σε κανέναν τομέα. Συνεχίστηκε η αυταρχική διοίκηση, με τον Γκρούεφσκιόμως παντοδύναμο, και λόγω έξαρσης του εθνικισμού ως προς το ζήτημα της ονομασίας του κράτους, όσο και στην αδυναμία της αντιπολίτευσης να συνενωθεί, προκειμένου να αποτελέσει ισχυρό αντίπαλο.
Πλην αυτών όμως, από την πλευρά του VMRO, του κυβερνητικού κόμματος, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η πολιτική κατάσταση στα Σκόπια έχει εκτραχυνθεί, από τη στιγμή που υπήρξε προσέγγιση των Σκοπίων με τη Ρωσία, εκ της οποίας μεταξύ άλλων ήταν και η πρόθεση να δεχθούν τα Σκόπια στο έδαφός τους τον ρωσικό αγωγό, παρά τις αντιρρήσεις των ΗΠΑ και Ε.Ε. Από τότε, υποστηρίζεται, ο υπάκουος σύμμαχος των ΗΠΑ, κατέστη ανεπιθύμητος.
Χωρίς να γνωρίζει κάποιος φυσικά, πόσο αληθείς είναι αυτές οι αιτιάσεις -ή, και αυτές- υπάρχουν αρκετά δημοσιεύματα που καταγγέλλουν την USAID (τον μεγαλύτερο οργανισμό της κυβέρνησης των ΗΠΑ που εργάζεται για την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο, βοηθώντας τις δημοκρατικές κοινωνίες να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους) ότι υπονομεύει τη σταθερότητα του κράτους των Σκοπίων, αναδημοσιεύοντας κείμενο του Ροντ Ντρέχαρ στο “The American Conservative“, που μεταξύ άλλων γράφει:
«Κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, η USAID έχει διοχετεύσει 5 εκατομμύρια δολάρια στο μικρό κρατίδιο της “Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας” μέσω του Ιδρύματος της «Open Society» του Τζωρτζ Σόρος. Αυτό μου φάνηκε περίεργο. Νόμιζα ότι η USAID δημιουργήθηκε για την καταπολέμηση της φτώχειας και των ασθενειών στο εξωτερικό. Αυτό ήξερα. Αλλά τώρα βλέπω ότι προωθεί τον δυτικό τύπο φιλελεύθερης δημοκρατίας, ώστε να καταστεί μέρος αυτής».
O Τζωρτζ Σόρος έχει πλέον φανεί ποιά εργολαβία έχει αναλάβει στα Βαλκάνια. Επιδιώκει να καταργηθούν οι επί μέρους εθνικές ταυτότητες και να συμβεί εκείνο, που έλεγε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: ένας τεράστιος κιμάς, ο οποίος να πλάθεται και να διαπλάθεται κατά τις εντολές όσων θα έχουν την παγκόσμια εξουσία.
Αυτή η παγκόσμια κοινωνία, που επιδιώκει ο Σόρος, θα είναι, κατά την άποψη του, ένας παράδεισος. Αυτός ο «παράδεισος» είναι ο σύγχρονος εφιάλτης, που προκαλεί τρόμο σε κάθε ελεύθερο και δημοκράτη πολίτη. Μέσα από τα ωραιοποιημένα λόγια «αποστολής και αξιών» των ιδρυμάτων του Σόρος επανέρχεται ο εφιάλτης του ολοκληρωτισμού και του «μεγάλου αδελφού».
Για τον σκοπό τους έχουν κατασκευάσει έναν ιδεολογικό και επικοινωνιακό μηχανισμό – οδοστρωτήρα. Με αυτόν επιδιώκουν να αναμείξουν τους λαούς, να ισοπεδώσουν τις εθνικές ταυτότητες τους, να διαγράψουν το ιστορικό παρελθόν τους και να επιβάλλουν μια πανθρησκεία.
Για να επιτύχει τον σκοπό του ο Σόρος έχει επενδύσει 32 δισεκατομμύρια δολάρια στα ιδρύματά του, που δραστηριοποιούνται σε 140 χώρες. Στην περίπτωση των Σκοπίων οι οργανώσεις του Σόρος κατηγορούνται ότι ενεπλάκησαν στην απομάκρυνση από την εξουσία του εθνικιστικού Κόμματος VMRO και στην άνοδο της σημερινής «μετριοπαθούς» σκοπιανής κυβέρνησης. Σκοπός, ήταν να προωθηθεί η συμφωνία για το όνομα με την πιό «συνεργάσιμη» κυβέρνηση που είχε η Ελλάδα.
Οι εξελίξεις προμηνύονται να είναι δραματικές στη Βαλκανική και φυσικά δεν θα αφήσουν την Ελλάδα ανεπηρέαστη που θα διαταράξουν τις γεωστρατηγικές μας ισορροπίες, ιδιαίτερα με παραδοσιακούς συμμάχους μας, όπως τη Ρωσία.
Μιχάλης Χριστοδουλίδης
Σμήναρχος ε.α